 |
| Kościół ze Swornychgaci |
Słynny skansen we Wdzydzach z początku XX wieku przyciąga rzesze turystów i jest jedną z obowiązkowych pozycji na turystycznej mapie Kaszub. Muzeum wciąż się rozbudowuje, obecnie można w nim podziwiać 49 obiektów reprezentujących budownictwo regionu.
Idea muzeum na wolnym powietrzu, prezentowania zabytków nie w gablocie za szybką, ale w ich naturalnym otoczeniu, tworzenie iluzji, że przenieśliśmy się w czasie i zaglądamy do domostw, których mieszkańcy opuścili je zaledwie przed chwilą, od zawsze mi się podobała. Z przyjemnością zwiedzałam skansen w Oslo, gdzie wrażenia tego dopełniali statyści w ludowych strojach, których podglądać można było przy codziennych czynnościach, czy żywe zwierzęta w zagrodach.
Wdzydze nie są w ten sposób "zamieszkane", ale za to możemy sami doświadczyć życia dawnych mieszkańców i nauczyć się toczenia na kole garncarskim, robienia kwiatów z papieru, haftowania, a kto chętny może zakosztować wiejskiego żywota, piłując drewno, nosząc wodę w nosidłach czy piorąc na tarze.
Zaletą skansenu jest jego przepiękne położenie nad jeziorem wdzydzkim, którego rozległy akwen zachęca do uprawiania wszelkich możliwych sportów wodnych.
Wracając z tego przepięknego miejsca, odwiedziliśmy niedalekie Wiele, by zwiedzić mało znaną Kalwarię Wielewską. O jej historii słów kilka ze strony Parafii pw. Św Mikołaja we Wielu:
 |
| Kościół we Wielu |
"Jest jedyną Kalwarią w diecezji Pelplińskiej. Powstała z inicjatywy miejscowego proboszcza - księdza Szydzika. Zamysł założenia Kalwarii narodził się najprawdopodobniej około roku 1905, choć pierwsze starania o pozwolenie na budowę datowane są dopiero na rok 1915. Grunty pod kalwarię uzyskane zostały od miejscowego gospodarza - pana Durajewskiego. Dzięki przemyślnemu, prusko-patriotycznemu listowi, ksiądz Szydzik bardzo szybko uzyskał od władz świeckich pozwolenie na budowę Kalwarii.Było to szczególnie dziwne ze względu na toczącą się wówczas wojnę oraz regres w budownictwie. Kalwaria powstała dzięki środkom własnym parafii oraz licznym ofiarom i darowiznom.Ze względu na brak miejscowych wykonawców generalnym projektantem został monachijski architekt Theodor Mayr. Kalwarię wybudowano w latach 1915-1927. Od roku 1924 pracę prowadził kolejny wielewski proboszcz, kapelan armii Hallera, ksiądz Wrycza. Pierwszą wybudowaną kaplicą był "Ogrójec", który poświęcony został 19 sierpnia 1915 roku.Motywem budowy Kalwarii był kult matki Bożej Pocieszenia z czasem ubogacony motywem patriotycznym (upamiętnienienie ofiar I wojny światowej). Inicjatorem i budowniczym Kalwarii był proboszcz ks. Józef Szydzik. Od października 1924 budowę kontynuował ks. płk Józef Wrycza, z jego inicjatywy powstały figury wolnostojące i ambona w kształcie łodzi z żaglem.Ziemię pod sanktuarium ofiarowali gospodarze Białej Góry - Anna i Michał Durajewscy, pochowani na terenie Kalwarii. W skład Kalwarii wchodzą 23 obiekty: 14 kaplic, 6 kompozycji rzeźbiarskich, święte schody, ambona, pustelnia. Pod względem wielkości i formy kaplice są bardzo zróżnicowane i nawiązują do nurtu architektury modernistycznej. Od 1962 roku Kalwaria Wielewska wpisana jest do rejestru zabytków."
 |
| Brama do Kalwarii Wielewskiej |
Idea muzeum na wolnym powietrzu, prezentowania zabytków nie w gablocie za szybką, ale w ich naturalnym otoczeniu, tworzenie iluzji, że przenieśliśmy się w czasie i zaglądamy do domostw, których mieszkańcy opuścili je zaledwie przed chwilą, od zawsze mi się podobała. Z przyjemnością zwiedzałam skansen w Oslo, gdzie wrażenia tego dopełniali statyści w ludowych strojach, których podglądać można było przy codziennych czynnościach, czy żywe zwierzęta w zagrodach.
Wdzydze nie są w ten sposób "zamieszkane", ale za to możemy sami doświadczyć życia dawnych mieszkańców i nauczyć się toczenia na kole garncarskim, robienia kwiatów z papieru, haftowania, a kto chętny może zakosztować wiejskiego żywota, piłując drewno, nosząc wodę w nosidłach czy piorąc na tarze.
